Antibiotica beïnvloeden uitslag van testen op lymeziekte

Voor het eerst heeft het RIVM samen met het Diakonessenhuis Utrecht aangetoond dat het verschil in de uitkomst van serologische testen voor de ziekte van Lyme van het zenuwstelsel sterk geassocieerd is met eerder antibioticagebruik voor de ziekte van Lyme.

In een retrospectieve studie (een studie waarbij gebruik gemaakt wordt van reeds aanwezige patiëntgegevens en bloedmonsters) keken onderzoekers naar antistoffen in het bloed. Antistoffen zijn eiwitten die het afweersysteem van het lichaam maakt tegen ‘ongewenste indringers’. Om deze antistoffen te vinden gebruikten zij twee testen: de C6-ELISA en de SERION-ELISA.

De onderzoekers maakten bij hun onderzoek onderscheid tussen mensen die in het verleden wel of geen antibioticabehandeling voor Lymeziekte hadden ontvangen. Ze controleerden de resultaten met een immunoblot, een andere techniek om verschillende antistoffen aan te tonen.

Reactiviteit

Uit het onderzoek blijkt dat beide ELISA-testen bij alle patiënten met actieve Lyme neuroborreliose, Lymeziekte van het zenuwstelsel, reactief testen voor de aanwezigheid van antistoffen. Bij andere groepen verschilt de reactiviteit echter. Bij eerder behandelde, nu gezonde, vrijwilligers gaf twee derde van beide testen dezelfde uitkomst aan. Bij eerder behandelde patiënten met Lyme neuroborreliose kwam slechts de helft van beide testresultaten overeen.

Daarnaast blijkt dat voor behandelde Lyme neuroborreliose patiënten, de SERION-ELISA langer een positieve uitslag geeft na een infectie, dan de C6-ELISA. Bovendien worden positieve resultaten van de SERION-ELISA vaker bevestigd met de immunoblot dan positieve C6-ELISA resultaten.

De onderzoekers stellen dat met deze nieuwe inzichten rekening gehouden moet worden bij het aanvragen en/of interpreteren van serologie voor de ziekte van Lyme.

Diagnostiek

In Nederland is jaarlijks sprake van meer dan 1 miljoen tekenbeten bij mensen. Teken kunnen geïnfecteerd zijn met de Lyme-bacterie (Borrelia burgdorferi) en zo de ziekte van Lyme overbrengen. Een rode ring of vlek is voldoende om de diagnose ziekte van Lyme vast te kunnen stellen.

De rode ring/vlek ontstaat echter niet altijd, of wordt niet opgemerkt, en in deze gevallen moet een laboratoriumtest de diagnose Lymeziekte stellen. Deze laboratoriumtesten zijn ontwikkeld om antistoffen tegen de veroorzaker van de ziekte van Lyme aan te tonen in het bloed van de patiënt.

Bron: RIVM