Patiëntenverhaal acute longembolie

Hans Elzenga (75 jaar) heeft eind februari tijdens een lange wandeling voor het eerst last van kortademigheid. Twee dagen later wordt hij naar het ziekenhuis gebracht. Daar constateren artsen een acute longembolie.

Nog geen uur na de diagnose van de longembolie ligt hij op de operatietafel. Zes dagen na de ingreep wordt de vitale zeventiger ontslagen uit het ziekenhuis, en nog eens zes dagen later maakt hij, in goede gezondheid, weer een wandeling van 10 kilometer.

Voorbij de kortademigheid…

Na de bewuste wandeling belde Hans zijn huisarts en maakte een afspraak om de volgende dag langs te komen. Tijdens dat consult concludeert de arts dat er geen signalen zijn die wijzen op ernstige hart- of longaandoeningen. Voor alle zekerheid geeft hij wel een verwijsbrief voor bloedonderzoek en adviseert na het weekend een longfoto te laten maken.

Hans doet die donderdag rustig aan. Omdat hij boodschappen nodig heeft voor het weekend, loopt hij vrijdagnamiddag naar het winkelcentrum. Op weg naar huis neemt de kortademigheid ineens snel toe. De benauwdheid is zo heftig dat hij vlakbij huis op een tuinhekje moet gaan zitten.

Diverse mensen komen hem helpen en een van hen biedt aan met hem naar huis te lopen. Tijdens de korte wandeling naar huis verliest Hans het bewustzijn.” Ik kwam weer bij toen de ambulance al in aantocht was”, vertelt hij. “Zelf vond ik dat eigenlijk onzin. Ik was alleen wat benauwd.”

Diagnose van de acute longembolie

De ambulancemedewerkers overtuigen hem mee te gaan naar het ziekenhuis. Eenmaal op de spoedeisende hulp blijkt dat sprake is van een acute longembolie. De artsen bespreken met Hans de prognose; als zij niet direct zouden ingrijpen kon dat levensbedreigend zijn. “Ik had nog geluk dat ik net in hun ziekenhuis terecht was gekomen. Zij gebruiken namelijk een nieuwe manier voor het behandelen van longembolieën.”

Medicatie en bloedverdunners

Hans doelt op een methode waarbij de medicatie via een lieskatheter direct in het stolsel wordt gebracht. Met deze techniek is de kans op herstel een stuk groter en zijn de risico’s op bloedingen kleiner. Hans stemt in met de ingreep en korte tijd later ligt hij op de operatietafel. Na de ingreep krijgt hij nog twee dagen bloedverdunners toegediend via een infuus om de juiste dosering vast te stellen. Daarna stapt hij over op tabletten. Om het risico op het ontstaan van nieuwe stolsels te voorkomen, gebruikt Hans nu dagelijks bloedverdunners.

De snelle weg naar herstel

Zijn gezondheidstoestand wordt in de eerste periode nauwkeurig gevolgd. Omdat het hart extra is belast, wordt een echocardiografie gemaakt. Een scan van de longen, die in mei wordt gemaakt, moet uitwijzen of de longen als gevolg van de verminderde doorbloeding schade hebben opgelopen. Daarna is, als alles goed gaat, alleen nog periodieke controle nodig. In overleg met zijn zorgverzekering besloot Hans na de zes dagen ziekenhuisopname verder aan te sterken in een zorghotel.

Zijn herstel verloopt goed. Twaalf dagen na de operatie heeft hij alweer zijn eerste lange wandeling gemaakt. “Ik weet dat ik enorm veel geluk heb gehad, maar ik ben door die gebeurtenis niet bang geworden dat zich nogmaals een stolsel ontwikkelt.” De 75-jarige houdt vast aan zijn methode om gezond oud te worden: gewoon zoveel mogelijk blijven bewegen.

Wat zijn jouw ervaringen met een acute longembolie?