De vleesetende bacterie van Gijs

Een vleesetende bacterie zette het leven van Gijs in sneltreinvaart op zijn kop. Hoe gaat het anderhalf jaar later met hem?

Wat waren je eerste klachten?

“Ik werd in het weekend niet helemaal lekker. Het was druk op het werk dus gaf ik daar de schuld maar aan. Maandag had ik nog een drukke filmdag op zee, maar ik merkte al dat het minder ging. Op woensdag was het lichaam wel heel veel signalen aan het afgeven dat er iets moest gebeuren. Eigenlijk waren er toen nog geen zichtbare zaken op het lichaam aanwezig.

Woensdag had ik een hele slechte nacht en in de ochtend belde ik met de huisartsenpost. Ze kwamen langs en gaven het advies om een zalfje te smeren. Inmiddels waren er rode plekken in de lies zichtbaar. Wat voelde ik mij slecht op donderdag. Mijn huisarts – goddank – vertrouwde het niet en kwam in de middag nog even kijken. Het advies was opname in het ziekenhuis. Vanaf dat moment weet ik niet veel meer. Ik had een slechte nacht, ging in een ziekenwagen naar het ziekenhuis en hoorde nog iemand zeggen: ‘denk aan wat leuks’. 6 dagen later werd ik langzaam wakker op de IC.”

Hoe werd vastgesteld dat je een vleesetende bacterie had?

“Eigenlijk weet ik dat niet exact. Het eerste ziekenhuis heeft de eerste diagnose gesteld en is zo slim geweest mij te verplaatsen. Tijdens de 4 operaties dat weekend is er veel kweek afgenomen. Dit voor het juiste antibioticum. Bij mij ging het om de variant Gangreen van Fournier.”

Wat was de behandeling?

“De spoedbehandeling begon met het verwijderen van aangetast tissue. Dit zijn 4 operaties in 24 uur geweest. In deze periode vocht ik voor mijn leven. Toen er een juist antibioticum was gevonden ging het beter. Ik werd 6 dagen op de IC in slaap gehouden en daarna wakker gemaakt. 2 weken later had ik mijn eerste huidtransplantatie. Hierna moest ik rusten, om op kracht te komen.

Na 6 weken mocht ik naar huis. Als cadeau kreeg ik nog een longontsteking en 2 longembolieën. Ik heb na een maand of 6 zelf contact opgenomen met de transgenderkliniek. Daar hebben we samen de mogelijkheden van een reconstructie doorgenomen. In 2016 heb ik 4x een reconstructie-operatie gehad, waarvan helaas twee wegens complicaties. Afgelopen februari ben ik geholpen bij een brandwondencentrum, een behandeling die de littekens soepel moest gaan maken. Alle behandelingen zijn gedaan in de afgelopen anderhalf jaar. Ze verliepen snel.”

Wat was de impact op je dagelijkse leven?

Het had een enorme impact. Mijn partner en dochter lijden ook onder het hele gebeuren. Ik werk al anderhalf jaar niet. De conditie is slecht, rijden op mijn racefiets kan niet meer. Mijn geheugen is slecht en ik ben vermoeid en prikkelbaar. Door het gebeuren loop ik met een zware depressie rond.

Máár ik zit nu eindelijk in een stijgende lijn.”

Hoe gaat het nu met je?

“Zoals gezegd… het gaat steeds beter. Lichamelijk wen ik aan wat er gebeurd is. Geestelijk komt nu alles naar boven, maar ik werk hier hard aan. Ik volg vier ochtenden dagopname op de poli Psychiatrie. Dit had ik veel eerder moeten doen!

Ik ga nu leren leven met de veranderingen.”