Diagnose ADHD bij volwassenen vaak onterecht
Meer dan 80 procent van de volwassenen die later zijn gediagnosticeerd met Attention Deficit Hyperactivty Disorder (ADHD) hebben dit label waarschijnlijk onterecht gekregen. Dat blijkt uit nieuw onderzoek, recent gepubliceerd in the American Journal of Psychiatry.
Tweejaarlijks onderzoek
Voor het onderzoek analyseerden de wetenschappers 239 mensen die in hun kindertijd geen diagnose ADHD hadden gekregen en geen ADHD-gerelateerde klachten hadden. Zij werden om de twee jaar geëvalueerd in de periode tussen hun tiende en vijfentwintigste levensjaar. Het team keek hierbij naar symptomen van ADHD, cognitieve beperkingen, mentale stoornissen en middelengebruik. De informatie werd verkregen via de deelnemers zelf, hun ouders en leraren.
Geen ADHD
Uiteindelijk ontdekten de onderzoekers dat hoewel meer dan 80% van de mensen op het eerste gezicht ADHD-symptomen in hun volwassenheid lieten zien, deze kenmerken bij nader inzien konden worden verklaard door andere factoren. Voorbeelden waren marihuanagebruik, psychologische trauma’s of depressieve symptomen.
Daarnaast konden de wetenschappers ook geen bewijs vinden voor ADHD bij degenen zonder psychiatrische stoornissen.
Voorzichtig bij diagnose
Het team concludeert dan ook dat artsen voorzichtig dienen te zijn bij het diagnosticeren van volwassenen met ADHD. Ze zouden kritisch moeten kijken naar hun psychiatrische geschiedenis, cognitieve beperkingen en middelengebruik.
Wat is ADHD?
ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Het is een aandoening in de hersenen die wordt gekenmerkt door impulsief gedrag, hyperactiviteit en concentratieproblemen. Andere symptomen zijn vergeetachtigheid, zwakke organisatorische vaardigheden en snel worden afgeleid.
Reactie
Via via stuitte ik op dit artikel omdat het veel gedeeld wordt en mijn allereerste en aller duidelijkste punt is dat het artikel niet klopt met wat er in het onderzoek wordt beschreven. Ter verheldering, in het onderzoek wordt onderzocht of mensen die geen ADHD diagnose EN ook geen ADHD klachten in hun kindertijd hadden misschien een later ontwikkelde ADHD zouden kunnen hebben. Dit is een groot nuanceverschil met wat hierboven beschreven wordt. Er zijn veel volwassenen die de diagnose ADHD krijgen terwijl ze wel al klachten hadden in hun jeugd. Er zijn verschillende redenen waarom de diagnose in de kindertijd niet gesteld is namelijk dat de klachten weinig aandacht kregen, het werd gecompenseerd of gewoon niet gezien. Het verschil tussen deze twee gevallen is dat in het ene geval de klachten wel in de kindertijd aanwezig waren en in het andere geval niet (later ontwikkelde ADHD) en in dit artikel lijkt alles over één kam geschoren te worden terwijl er toch een duidelijk verschil inzit. Een later ontwikkeld ADHD, zoals in het onderzoek beschreven wordt, is vaak een misdiagnose, zo blijkt vanuit onderzoek. Ze hebben daar geen volwassenen/kinderen onderzocht die duidelijk in hun kindertijd ook al klachten hadden die op ADHD zouden kunnen wijzen. Ik vind het erg jammer dat dit nuanceverschil wegvalt en hierdoor eigenlijk geïnsinueerd wordt dat als mensen in hun volwassen jaren de diagnose ADHD krijgen dat dit sowieso vaak een misdiagnose is. Dit blijkt helemaal nergens uit het onderzoek maar is wel olie op het vuur van de discussie over dat ADHD onzin, een modeverschijnsel o.i.d. is. En natuurlijk moet er goed gekeken worden wanneer er een diagnose gesteld gaat worden, maar dit geldt voor alle diagnoses en niet alleen voor ADHD.
Plaats een opmerking