Langdurige PTSS-symptomen ondermijnen zelfredzaamheid

Naarmate slachtoffers zelfredzamer zijn, hebben zij gedurende de eerste maanden na het meemaken van een schokkende gebeurtenis minder posttraumatische stress (PTSS)-symptomen. Maar op de langere termijn gaan PTSS-symptomen de zelfredzaamheid van slachtoffers juist ondermijnen, blijkt uit nieuw onderzoek van Tilburg University. Als ernstige PTSS-symptomen blijven aanhouden, is behandeling dan ook geboden. Behandeling heeft namelijk een gunstig effect op zelfredzaamheid.

Grootschalige studie over trauma’s

Voor deze studie, naar zelfredzaamheid na traumatische gebeurtenissen, is gebruik gemaakt van gegevens van 8.000 Nederlanders. Slachtoffers die 1 tot 2 jaar geleden een traumatische gebeurtenis hadden meegemaakt, vulden 3 maal een uitgebreide vragenlijst in over vooral hun posttraumatische stressklachten en zelfredzaamheid.

Resultaten van de studie

Uit de resultaten blijkt dat zelfredzaamheid en PTSS-klachten elkaar op de langere termijn negatief gaan beïnvloeden, in tegenstelling tot de eerste maanden na een traumatische gebeurtenis. In die eerste fase beschermt zelfredzaamheid tegen PTSS-symptomen, maar ondermijnen PTSS-symptomen de zelfredzaamheid nog niet. Na 1 tot 2 jaar ondermijnen aanhoudende PTSS-symptomen de zelfredzaamheid dus wel. In eerder onderzoek is eenzelfde patroon gevonden wat betreft sociale steun: in eerste instantie beschermt sociale steun tegen PTSS-symptomen, maar later gaan PTSS-symptomen de sociale steun ondermijnen.

Adequate hulpverlening

De resultaten zijn van belang voor de hulpverlening aan slachtoffers. Door langdurige en aanhoudende PTSS-symptomen ontstaat een negatieve spiraal die doorbroken kan worden door adequate hulpverlening.

Bron: Tilburg University.