25 jaar jonger zonder diabetes

Voor zijn werk als technisch rechercheur was Han Seijger (62) dag en nacht op pad en werd hij twee of drie keer per week uit bed gebeld. Toen hij in 2008 last kreeg van toenemende vermoeidheid en gevoelloosheid in armen en benen, zocht hij de oorzaak dan ook bij zijn veeleisende baan. Op aandringen van zijn vrouw bezocht hij toch de huisarts. Die deelde hem een onverwachte diagnose mee: Han had diabetes type 2.

Hoewel hij er in eerste instantie licht over dacht, merkte hij al snel dat het door de diabetes bergafwaarts met hem ging. “Het eerste type medicatie dat ik kreeg verdroeg ik slecht, waarna ik een andere soort kreeg. Die zorgde weer voor veel bijverschijnselen, waaronder hypo’s: te lage suikerwaarden.” Om die reden kreeg hij een insulinespuit waarmee hij zichzelf iedere dag kon injecteren. Daarnaast moest hij cholesterolpillen en bloeddrukverlagers gaan slikken. Deze manier van behandelen had echter ook de nodige ongewenste bijeffecten, want door het insuline spuiten kwam hij veel aan. Daarbovenop vormden de injecties een dermate grote aanslag op zijn bloedvaten dat hij een lichte hartaanval kreeg.

Creatief met voeding

De ommekeer vond ruim twee jaar geleden plaats, bij een bezoek aan de diabetesverpleegkundige. “Zij liet tussen de regels door weten: Han, zo word je niet oud. Daar ben ik erg van geschrokken. Ik was net opa geworden, en had mezelf ten doel gesteld een heel oude grootvader te worden voor mijn kleinkinderen.” Op aanraden van de verpleegkundige schreef hij zich in voor een nieuw diabetesprogramma, waarbij hij leerde zijn leven volledig anders in te richten.

In de eerste plaats ziet zijn eetpatroon er tegenwoordig heel anders uit, want hij eet alleen koolhydraatarm voedsel. Dit vergt de nodige inventiviteit, heeft hij gemerkt. Wie geen aardappelen of rijst meer mag eten, zal daarvoor een creatieve vervanging moeten bedenken, zoals knolselderij of bloemkool. Aan vaste eettijden doet hij ook niet meer. “Ontbijten om acht uur ’s ochtends, lunchen om twaalf uur ’s middags en warm eten om zes uur ’s avonds is nergens voor nodig. Dat heeft het bedrijfsleven uitgevonden. Nu eet ik pas als ik trek heb.”

Een tweede grote verandering is dat hij veel meer beweegt. Hij is geen sportman, zegt hij, maar hij beweegt zoveel mogelijk. “Ik scharrel de hele dag. Ik neem de trap in plaats van de lift, ga niet via de voordoor maar de achterdeur naar de auto en loop meerdere keren met koffie voor visite.” Wanneer het bezoek vertrekt, loopt hij bovendien helemaal mee naar buiten om ze uit te zwaaien. Een groot verschil met vroeger, toen hij bleef zitten omdat hij te moe was om overeind te komen.

‘Vroeger was ik veel ouder’

Naast het eten van de juiste producten en meer bewegen heeft Han ook op psychologisch gebied een verandering ondergaan, door stress te verminderen en beter te slapen. Op zijn werk gaf hij aan dat bepaalde zaken anders moesten worden geregeld omwille van zijn gezondheid. Zijn werkgever reageerde heel welwillend. “Omdat ik in 2011 een burn-out had gehad en op het werk een aantal keer een hypo had gehad, wilde hij me veilig naar de eindstreep krijgen.” Dat is gelukt, want inmiddels is Han met pensioen. Door de veranderingen in zijn leefstijl hoeft hij geen medicatie meer te gebruiken en is hij diabetesvrij, hoewel zijn suikerwaarden nog wel vijf jaar lang worden gecontroleerd. “Als mensen aan me vragen hoe het gaat, zeg ik: ‘Ik voel me weer een jonge vent.’ Vroeger was ik veel ouder. Ik voel me nu hetzelfde als twintig of vijfentwintig jaar geleden.”