Transmurale zorg bij atriumfibrilleren

Patiënten met atriumfibrilleren (AF) zijn gebaat bij een zo compleet mogelijk pakket aan zorg met een nauwelijks merkbare scheiding tussen de eerste en de tweede lijn. Martin Hemels, projectleider van het door de Nederlandse Vereniging voor Cardiologie geïnitieerde project NVVC Connect AF, legt uit hoe specialisten en huisartsen nader tot elkaar kunnen komen in het optimaliseren van de zorg, in het bijzonder de antistollingszorg bij atriumfibrilleren.

Wat houdt transmurale atriumfibrillerenzorg in?

“Korte lijnen tussen huisartsen en specialisten. Er moet altijd ruimte zijn voor overleg, mits in de juiste mate. Dat betekent dus dat medisch professionals uit de eerste en tweede lijn elkaar beter moeten leren begrijpen en dat er vertrouwd moet worden op elkaars kennis en kunde. Het samenwerkingsverband moet als het ware een kruisbestuiving zijn door middel van kennisoverdracht. Ik vergelijk dergelijke samenwerkingsverbanden met hartteams die vaak in ziekenhuizen al bestaan, waar cardiologen, hartchirurgen, internisten en steeds vaker ook neurologen of specialisten ouderengeneeskunde aan deelnemen om complexe, gemeenschappelijke, patiënten te bespreken.

Daar moeten in de huidige tijd ook huisartsen in worden betrokken. Met name bij complexe patiënten, zoals bijvoorbeeld oudere patiënten met meerdere aandoeningen, is een wekelijks of maandelijks multidisciplinair overleg van grote toegevoegde waarde voor zowel de patiënt als de professionals. Met name de antistollingszorg wordt steeds complexer. Bij gebruik van vitamine K-antagonisten kan natuurlijk altijd worden teruggegrepen op de trombosedienst voor overleg, maar wanneer een patiënt een NOAC/DOAC (niet-vitamine-K antagonerende orale anticoagulantia) gebruikt, kan het erg prettig zijn als een huisarts even kan overleggen met bijvoorbeeld een cardioloog of vasculair internist.”

Hoe kunnen de eerste en tweede lijn deze samenwerking inrichten?

“Ketenoptimalisatie vindt het effectiefst plaats wanneer de verbinding wordt gezocht met zorgpartners in de regio. Om samen te komen tot regionale afspraken om processen op elkaar af te stemmen kunnen de Landelijke Transmurale Afspraken (LTA) als uitgangspunt worden genomen. Wanneer volgens universele richtlijnen, oftewel Regionale Transmurale Afspraken (RTA), wordt samengewerkt kan worden nagestreefd om aan iedere hartpatiënt op de juiste plek op het juiste moment de juiste zorg te verlenen. Dit valt of staat bij continue, heldere communicatie tussen de eerste en tweede lijn. Ook evaluatie en toetsing van de gestelde richtlijnen blijft van het grootste belang. Dit moeten huisartsen en specialisten gezamenlijk vormgeven.”

Hoe willen jullie met het project bijdragen aan betere antistollingszorg?

“De insteek van het project NVVC Connect AF is om zorg voor AF-patiënten transmuraal en multidisciplinair beter in te richten, omdat er een sterk groeiende patiëntenpopulatie is met een complex ziektebeeld. Door de krachten te bundelen en kennis met elkaar te delen, kan de zorg voor patiënten optimaal worden ingevuld. In verschillende regio’s vormen we werkgroepen die bestaan uit vertegenwoordigers van huisartsen, cardiologen en medewerkers van de trombosedienst.

Samen kunnen zij tot transmurale afspraken op regionaal niveau komen. We merken gelukkig dat de onderlinge contacten tussen specialisten en huisartsen steeds beter worden en dat de afstand tussen de eerste en tweede lijn al aan het verminderen is. Wij vinden dat de patiënt de zorg idealiter dichtbij huis moet ontvangen. Dan is het prettig dat de kennis van medisch specialisten kan worden overgeheveld naar een huisarts of praktijkondersteuner, zodat de zorg die dichtbij huis wordt geleverd ook optimaal is.”

Meer informatie

NVVC Connect
nvvcconnect.nl
connect@nvvc.nl