Patiëntenverhaal bipolaire stoornis
Petra kampt met een bipolaire stoornis: “Mijn stoornis is als een auto waarvan de rem het niet goed doet.” Openhartig vertelt ze over de pieken en dalen in haar leven.
Wat waren je eerste klachten?
Achteraf gezien had ik in de puberteit al last van stemmingswisselingen. Er werd wel eens gezegd dat ik altijd duidelijk aanwezig was. Maar ik ken ook momenten dat ik diep triest alleen op mijn kamer zat en heel onzeker was en kritisch op mezelf.
Op de middelbare school kreeg ik last van spierklachten en spanningen. Ik had zo’n last van mijn spieren dat ik op een gegeven moment bij een reumatoloog ben geweest. Hij vertelde mij dat ik fybromyalgie had.
Na mijn studie in Frankrijk (een periode van pieken en dalen) ben ik enthousiast aan het werk gegaan. Mijn ambitieniveau lag hoog en mijn prestatiedrang was groot. Na twee jaar werd ik echter heel onzeker over mijzelf. Ik kreeg weer enorm last van spierklachten, had het benauwd op mijn borst en begon bij een beetje spanning behoorlijk te trillen. Ik kon de druk niet meer aan en heb toen ontslag genomen.
Datzelfde jaar werd ik voor het eerst psychotisch. Na een tweede psychose het jaar daarop kreeg ik de diagnose bipolaire stoornis.
Hoe kenmerkt de bipolaire stoornis zich?
Een bipolaire stoornis is als een auto waarvan de rem het niet goed doet. Het ene moment kan je de hele wereld aan, heb je enorm veel energie, ben je heel creatief en wil je alleen maar doorgaan. Je moet oppassen dat je in die periode niet teveel afspraken maakt met iedereen. Daarnaast heb je het idee dat iedereen om je heen ontzettend traag is en daardoor raak je snel geïrriteerd.
Je zaait op deze manier natuurlijk roofbouw op je lichaam. Je kan dit een hele tijd volhouden maar op een gegeven moment crash je. Dan lijkt het alsof alle energie in een keer uit je lichaam stroomt. Je voelt je loodzwaar en krijgt last van hele negatieve en sombere gedachten. Gedachten aan zelfdoding zijn niet vreemd.
Je voelt je ook enorm onzeker over jezelf en kan de mooie dingen in het leven niet meer zien of voelen. De wereld wordt zwart. Zo heb ik weken gehad dat ik overdag op de bank lag, tot niets in staat. Ik heb een gezin, dus ’s avonds moet ik er voor mijn man en kinderen zijn maar zodra ik kon kroop in mijn bed in. Soms lag ik dan om 19.30 al op bed. Als ik slaap voel ik mij niet zo ellendig maar zodra ik wakker word, komt de wereld weer op mij af.
Welke omstandigheden verbeteren jouw situatie?
Gelukkig heb ik op dit moment stemmingsstabilisatoren. Maar ik neem ook antipsychotica om de hoeveelheid prikkels te beperken die de hele dag op mij afkomen. Je kan zeggen dat ik hooggevoelig ben. Ik heb ook geleerd om innerlijk tot rust te komen door bijvoorbeeld mindfulness. Stil zijn, me concentreren op mijn ademhaling en de gedachten die ik heb laten komen en gaan. Ook heb ik antwoord gevonden op grote levensvragen die ik had. Geloof is daarom ook erg belangrijk. En dit kan in God zijn maar ook in iets anders. Het gevoel dat het wel goed komt.
Verder heb ik veel structuur in mijn dagen. Ik sta iedere dag op dezelfde tijd op. In de ochtend ga ik lekker wandelen met de hond. In de middag doe ik het wat rustiger aan zodat ik er ’s avonds weer kan zijn als mijn gezin thuis is. Ik probeer gezond te eten en niet teveel alcohol te drinken maar daar kan ik nog wel eens grenzeloos in zijn.
Verder helpt het mij dat ik geen werk buitenshuis heb. Ik vind het erg vermoeiend om tussen de mensen te zijn omdat ik veel emoties oppik. Maar ook vind ik het lastig als er meerdere taken op mij afkomen. Daar word ik erg onrustig van. En natuurlijk heb ik, net als iedereen, een uitlaatklep nodig. Dat is onder andere mijn website www.petraetcetera.nl, waar ik mijn kennis en ervaringen samen met andere ervaringsdeskundigen, betrokkenen en behandelaars deel over leven met een bipolaire stoornis.
Ik vind het belangrijk dat ook betrokkenen en behandelaars hun ervaringen delen want een goede relatie en vertrouwen met je omgeving is zo ontzettend belangrijk: openheid naar betrokkenen over je kwetsbaarheid en wederzijds vertrouwen met je behandelaar. Voor mij was openheid de laatste stap in mijn herstelproces.
Heb je psychische problemen? Praat erover.
Ik zeg altijd: ‘Een gesprek met een ander is een kennismaking met jezelf!’
Waardoor kan je situatie verslechteren?
Stress, werkdruk of plotselinge veranderingen. Ze moeten bij mij niet voor de deur staan van een bepaald tv-programma om te vertellen dat ik NU op reis ga naar Australië om mijn familie op te zoeken. Ook het tijdsverschil kan mij helemaal uit balans brengen. Mijn man is daarom zonder mij maar met onze dochter een weekje naar New York geweest. Het was zijn droom en ik vind dat je moet leven met de dag en ik wil absoluut niet dat hij zijn dromen laat liggen door mij. Je kan zoveel mogelijk je eigen leven aanpassen maar er zijn ook gebeurtenissen waar je geen invloed op hebt, bijvoorbeeld begrafenissen maar ook trouwerijen. Mensen denken vaak dat je door negatieve gebeurtenissen uit balans raakt, dat je depressief wordt ofzo. Maar het kunnen juist ook leuke en gezellige dingen zijn. Vorig weekend ben ik met mijn man weggeweest, samen naar een musical en de dag erna naar het Te Gek-festival. Erg leuk, maar daarna was ik helemaal leeg en kon ik mij niet meer afschermen tegen prikkels. Dat voelt heel raar en is ook beangstigend. Ik heb toen extra medicatie genomen.
Hoe gaat het nu met je?
Ik ben nog steeds geestelijk erg moe. Verder gaat het wel al jaren goed met mij en ben ik best stabiel. Ik ben getrouwd met een hele lieve man, heb twee prachtige kinderen en een dwergteckel waar ik enorm van geniet. Mijn laatste psychose en opname was in 2004. Ik heb sindsdien heel veel geleerd over deze stoornis en vooral over mijzelf. Ik heb het gevoel dat ik de touwtjes weer een beetje in handen heb. En dat noemen ze zelfregie.
Reactie
Hoi Petra, je hebt dit zo goed geschreven en zo herkenbaar voor mij. Ik zelf heb het 17 jaar en misschien wel eerder, dat weet ik niet. Ik ben nu 67 jaar. Ik heb al heel veel antidepressivia geslikt. Alleen eigenlijk is het dat ook niet. Nu heb ik bij een psychiater gelopen en die heeft mij lithium voor geschreven maar daar kon ik helemaal niet tegen.nu gaat het gelukkig goed en geniet weer van het leven. Ben er altijd open in geweest. Sterkte met iedereen die dit ook hebben. Groetjes Rennie
Petra,heel goed. Ik ben nieuwsgierig welke medicijnen jij en de personen die gereageerd hebben, gebruiken.
Herkenbaar in de zin dat ik ook hooggevoelig ben en bi polair ben en fibromyalgie heb ( en nog wat andere zaken helaas). Die prikkel gevoeligheid heb ik ook heel erg. Helaas heb ik het niveau van stabiliteit dat je beschrijft nog niet weten te vinden. Maar dat komt misschien ook doordat mijn kind ook een psychische stoornis heeft en ook dat veel zorg en aandacht vraagt.
Ik heb nog nooit eerder zo'n herkenbaar stuk gelezen. Wat ontzettend goed geschreven. Vooral ook hoe het gaat als het "goed" gaat. Zelf ben ik de laatste jaren best stabiel maar ook ik ben na bv een dagje Efteling een aantal dagen helemaal leeg en heb dan kalmeringsmiddelen nodig om de dag door te komen. En hoe moeilijk het is om met spanning om te gaan. Erg lastig om uit te leggen aan vrienden die me niet dagelijks meemaken. Maar ook ik kan gelukkig vaak genieten van m'n doorgaans vrij gestructureerde leven. Inclusief de wandelingen met onze eigenwijze Teckel. Dank je wel het delen van jouw verhaal en de mooie, duidelijke wijze waarop je dat gedaan hebt! Groetjes, Nicole
Mooi en duidelijk geschreven Petra! En zo herkenbaar ook! Ik tob er nu ook al 41 jaar mee. Momenteel in een weer eindeloos lijkende depressie. Altijd maar weer de moed proberen te vinden om door te gaan.
Plaats een opmerking