Psychiatrische problemen kunnen oorzaak zijn van chronische duizeligheid

Psychiatrische problemen kunnen leiden tot chronische duizeligheid, zo blijkt uit onderzoek dat is gepubliceerd in The Journal of the American Osteopathic Association.

Chronische duizeligheid wordt vaak veroorzaakt door onderliggende gezondheidsproblemen, zoals hartziekten, neurologische aandoeningen of problemen met het evenwichtsorgaan (het vestibulaire systeem). Toch denken de onderzoekers dat een psychiatrische verwijzing uitkomst kan bieden, als een patiënt na een bezoek aan diverse specialisten nog altijd geen diagnose heeft ontvangen.

Angststoornissen en duizeligheid

De onderzoekers evalueerden publicaties over de relatie tussen psychiatrische stoornissen en duizeligheid. Zij ontdekten dat 15 procent van de patiënten met duizeligheid ook kampt met een psychiatrische aandoening, vaak gerelateerd aan angst. Na vestibulaire ziekten lijken psychiatrische stoornissen de tweede meest voorkomende oorzaak van chronische duizeligheid.

“De onderliggende oorzaak is vaak moeilijk te diagnosticeren, omdat duizeligheid op veel manieren kan worden ervaren”, zegt dokter Zak Kelm, hoofdauteur van het onderzoek. Duizeligheid kent veel variaties, waaronder presyncope (bijna-flauwvallen), draaierigheid en onbalans. Wanneer de symptoombeschrijving van een patiënt overeenkomt met een van deze categorieën, kunnen artsen gemakkelijker een diagnose stellen.

“Patiënten die het moeilijk vinden om hun symptomen te beschrijven of verschillende symptomen ervaren, hebben waarschijnlijk te maken met niet-specifieke duizeligheid”, zegt Kelm. “Wanneer patiënten melding maken van algemene of vage duizeligheid, moet dit een signaal zijn om te vragen naar de geestelijke gezondheid van de patiënt.”

Chronische duizeligheid

De relatie tussen duizeligheid en psychiatrische stoornissen is complex en dynamisch. Het is soms moeilijk te onderscheiden welke de ander veroorzaakt of dat het een wisselwerking is. De auteurs hebben geprobeerd deze relatie beter te begrijpen door de term chronische subjectieve duizeligheid (CSD) te introduceren. Patiënten met CSD ervaren bijna dagelijks duizeligheid, gedurende een periode van minimaal drie maanden. Ze beschrijven het gevoel vaak met termen als ´een zwaar hoofd´, ´licht in het hoofd´ of ´onbalans´. Sommigen hebben het gevoel alsof de vloer beweegt, terwijl anderen een afstand voelen met hun omgeving. Veel patiënten melden dat hun symptomen verslechteren met complexe stimuli, zoals in drukke ruimtes.

Volgens één onderzoek had een derde van de patiënten met CSD een primaire angststoornis en geen voorgeschiedenis van een vestibulaire aandoening of een andere ziekte die duizeligheid kon veroorzaken. Een ander derde deel kampte niet eerder met een psychiatrische stoornis, maar had een vestibulaire ziekte die angstgevoelens veroorzaakte. Het laatste deel had een psychiatrische voorgeschiedenis en ontwikkelde een medische aandoening die duizeligheid teweegbracht. In die gevallen verslechterde de reeds bestaande psychiatrische stoornis en resulteerde dit in chronische duizeligheid.

Meest effectieve behandeling

In al deze situaties moet de onderliggende of resulterende psychiatrische stoornis worden aangepakt. “Een van de redenen waarom psychiatrische stoornissen over het hoofd worden gezien, is omdat veel artsen het niet prettig vinden om richting patiënten te suggereren dat ze een mentaal probleem hebben”, zegt Kelm. “Vragen naar eventuele stress- en angstgevoelens kan het gesprek voor beide partijen makkelijker maken.”

Eenmaal verwezen naar een psychiater, hebben sommige patiënten succes met cognitieve gedragstherapie. Farmacotherapie lijkt echter het meest effect te hebben. Ongeveer 50 procent van de patiënten meldde een volledige remissie van de symptomen na het gebruik van selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s). Maar liefst 70 procent merkte een aanzienlijke daling van de klachten.