Een vervulde kinderwens dankzij een donor

Als kinderen krijgen niet vanzelfsprekend is maar wél een vurige wens, ga je op zoek naar mogelijkheden die bij je passen. Die hebben Marjolijn en Sarah van Teeffelen gevonden middels een zaadceldonor en interrelationele eiceldonatie. Maar niet alleen dat, ze kunnen uiting geven aan de dankbaarheid jegens hun donor door zélf te doneren.

Adoptie, pleegouderschap of toch meer…?

Marjolijn en Sarah zijn inmiddels tien jaar getrouwd en heel gelukkig met hun zoontje van 21 maanden. “Maar daar ging een zoektocht aan vooraf”, zegt Sarah. ‘Ik kom uit Amerika en had daar van mijn gynaecoloog al een lijst meegekregen van zaadceldonoren. Maar ik voelde me daar niet goed bij, alsof ik een derde wiel aan de wagen zou zijn. Toen ik eenmaal in Nederland woonde hebben we gekeken naar zowel adoptie als ook pleegouderschap. Een kindje dat niet méér van de een of de ander was, een kindje van ons beiden. Adoptie en pleegouderschap kosten veel geld en tijd. Onze spaarcentjes zaten echter in onze reizen op en neer naar Amerika. We kwamen uit op de gedachte: misschien blijven we kinderloos?’

Interrelationele eiceldonatie

Totdat ze toevallig hoorden van interrelationele eiceldonatie. Hierbij doneert, binnen een lesbische relatie, de ene vrouw een eicel. Vervolgens vindt IVF plaats en wordt de bevruchte eicel teruggeplaatst bij de andere vrouw. Sarah vervolgt: “dat dit bestáát, dachten we beiden, wat geweldig! Zo kan je zwanger worden van je partner.” Ze zochten contact met de kliniek en gingen het traject in. Tijdens gesprekken met een psycholoog werd gevraagd naar hun onderbouwing en motivatie. Maar óók de mogelijkheid van zelf doneren kwam ter sprake. Vrouwen die vervroegd in de overgang raken, of door bijvoorbeeld chemotherapie geen eicellen meer produceren, zijn afhankelijk van donatie.

Zelf donor zijn

Marjolijn vervolgt: “wij waren zo blij dat iemand ons wil helpen, dat we het idee om iets terug te kunnen doen voor een ander gezin heel fijn vonden. Zelf doneren, we hebben er niet lang over hoeven nadenken. In het traject voor IVF onderga je een hormoonbehandeling om meerdere eicellen tegelijk te laten rijpen. Bij de eisprong zijn vervolgens ongeveer tien eicellen geschikt. De eerste vier eicellen gaan naar jezelf, de volgende vier gaan naar een ontvanger en als er meer zijn dan acht gaat de rest om en om naar jezelf en een andere vrouw.” Bij Marjolijn en Sarah kwam het tot tweemaal toe tot een zwangerschap van Marjolijn. Deze eindigden in een miskraam. “Omdat wij de luxe hebben van twee baarmoeders”, zoals Sarah zegt, “is de volgende poging tot een zwangerschap bij mij gedaan. En ruim twintig maanden geleden is onze zoon geboren.”

Geregistreerde eicel- of zaadceldonatie

Een eicel- of zaadceldonatie is sinds 2004 niet meer anoniem. De kliniek matcht de donoren en de ontvangers, en registreert dit. Dit gebeurt op basis van uiterlijke kenmerken. Sarah: “onze zaadceldonateur heeft aangegeven dat een lesbisch stel geen probleem was. Dat gaf ons een goed gevoel. Ook werd ons direct gevraagd of we meerdere kinderen willen. In dat geval wordt deze donor voor ons ‘gereserveerd’ tot de kinderwens vervuld is. En ja, de eicellen die wíj gedoneerd hebben kunnen ertoe leiden dat een kind op zoek gaat naar zijn donor.”

In de puberteit kan een kind sociaal- maatschappelijke gegevens opvragen als werk of hobby’s. Vanaf zijn zestiende kan het de gegevens die bekend zijn bij de gemeente opvragen. Sarah en Marjolijn zullen er tegenover hun zoon open over zijn. “Dat kan ook niet anders met twee vrouwen als ouders!”, aldus Marjolijn. “Voor ons staat voorop dat we andere mensen kunnen helpen en dat is goed. Wij zijn nu zo gelukkig, mijn leven heeft rust en invulling door dit kindje. We willen graag nog een broertje of zusje voor onze zoon, dus we gaan verder in dit traject. We hopen erop dat ik nu de zwangerschap kan dragen met een bevruchte eicel van Sarah.”

Na de vervulde kinderwens

Marjolijn geeft aan dat als hun kinderwens eenmaal vervuld is, zij ervoor open staat om nogmaals te doneren, ook al zit daar een hormonaal traject aan vast. Iedereen heeft het recht om geholpen te worden in zijn of haar kinderwens, maar in het zelf doneren kun je dankbaarheid kwijt om anderen te kunnen helpen. En de reacties uit de omgeving? Die waren allemaal positief. Veel nieuwsgierigheid of onwetendheid, zoals die bij Marjolijn en Sarah in eerste instantie ook aanwezig was. Maar het feit dat je met je partner op deze manier een kindje op de wereld kan zetten, is prachtig.