Zwanger worden duurt langer met reuma

Vrouwen met reumatoïde artritis (RA) en een kinderwens doen er langer over om zwanger te raken dan gezonde vrouwen. Dat lijkt samen te hangen met een ‘opvlammende’, actief wordende RA. Ook het chronisch gebruik van ontstekingsremmende pijnstillers in doses van meer dan 7,5 mg per dag lijken een negatieve invloed te hebben op de snelheid waarmee de patiënten zwanger raken.

Langer dan een jaar

Die conclusies trekt promovendus Jenny Brouwer. Zij volgde langdurig ruim driehonderd vrouwen, en keek daarbij naar de invloed van de ziekte op de vruchtbaarheid en naar de invloed van medicatie. Vrouwen met RA deden er gemiddeld zes maanden over om zwanger te raken. Bij 40% duurde het langer dan een jaar. Gezonde vrouwen hebben gemiddeld drie maanden nodig om zwanger te worden.

Reumamedicatie en zwangerschap

Het advies aan vrouwen met RA is om een kinderwens tijdig te bespreken met de reumatoloog. De arts kan namelijk een behandeling instellen met medicijnen die veilig zijn tijdens de zwangerschap, zonder ontstekingsremmende pijnstillers in doses van meer dan 7,5 mg per dag. Uit eerdere studies blijkt dat er steeds meer medicijnen zijn die veilig tijdens de zwangerschap kunnen worden gebruikt.

Vroege overgang

Een belangrijke vondst vindt Brouwer dat bij vrouwen met RA het zogenoemde anti-Müllers-hormoon sneller afneemt dan bij gezonde vrouwen. “Het anti-Müllers-hormoon is een stof die wordt afgegeven tijdens de vroege rijping van de eicellen. Bij vrouwen met een eerdere afname van dit hormoon raken de eierstokken sneller verouderd.” De afname van het hormoon werd gemeten bij vrouwen die al geruime tijd RA hebben. Brouwer vermoedt dat de afname het gevolg is van opgestapelde ziekteactiviteit in de loop der jaren. “Uit eerder onderzoek bleek al dat de patiënten ongeveer anderhalf jaar eerder in de overgang gaan. Vrouwen met RA doen er daarom verstandig aan tijdig over gezinsplanning na te denken.”

Samenwerking reumatoloog en gynaecoloog

Brouwer pleit ook voor nauwe samenwerking tussen reumatoloog en gynaecoloog. Dat gebeurt nu alleen nog op kleine schaal. “Zwangere vrouwen en hun ongeboren baby moeten goed worden gemonitord. De aanpak van de ziekte kan op de patiënte worden toegesneden. Goede communicatie en samenwerking tussen gynaecoloog en reumatoloog zijn heel belangrijk. Liefst al voordat de vrouw zwanger raakt.”

Bron: Erasmus MC