"Tuberculose (tbc) heeft me een rijker persoon gemaakt"

Marrit (28) hoestte drie jaar geleden opeens bloed op. Marrit had in Nederland tuberculose (tbc) opgelopen, een ziekte die in ons land goed te behandelen is. Ze is aankomende augustus twee jaar hersteld. Wat voor impact heeft de ziekte op haar gehad?

Kun je in je eigen woorden uitleggen wat tuberculose inhoudt?

“Tuberculose (tbc) is een infectieziekte die veroorzaakt wordt door een bacterie. De bacterie kan overal in je zitten, maar bij mij zat het in mijn longen. Daar komt het ook het meest voor in Nederland. Tbc kan soms besmettelijk zijn, dat was bij mij het geval. Ik kon andere besmetten door te hoesten. Gelukkig is het een ziekte die goed behandelbaar is in Nederland, niet veel mensen hier komen erdoor te overlijden. Maar in landen zoals Azië is dat niet het geval.”

Wanneer merkte je dat je dit had?

“Op een ochtend hoestte ik bloed op en toen dacht ik: dit klopt niet. Het was namelijk niet een klein beetje bloed, maar ik hoestte echt een paar klopjes bloed op. Toen ben ik naar de huisarts gegaan, die me weer naar de spoedeisende hulp doorstuurde en daar zijn ze na onderzoeken erachter gekomen dat het tuberculose was.
Achteraf gezien was ik een halfjaar lang niet fit. Ik had heel vaak koorts en was vaak moe. Ik heb ook een tijdje een kuchje gehad. Ik heb echt heel lang gehoest, daarvoor ben ik ook naar de huisarts gegaan. Ik dacht zelf eerlijk gezegd dat het een virus was. Ik luisterde gewoon niet heel goed naar mijn lichaam. Ik dacht dat het wel vanzelf weg zou gaan, want ik kon wel gewoon nog alles doen. Pas toen ik bloed ophoestte, trok ik aan de bel. De huisarts heeft me naar de spoedeisende hulp gestuurd en daar heb ik een onderzoek gehad. Ze zagen op een longfoto dat er een afwijking was in mijn rechterlong.
De artsen haalden een stuk weefsel uit mijn longen en onderzochten die. Ze kwamen erachter dat de tuberculose-bacterie in mijn longen ook bij 22 verschillende mensen in Nederland was voorgekomen toentertijd. De kans is dus groot dat ik het in Nederland heb opgelopen. Zelf dacht ik dat ik tuberculose in Azië had opgelopen, omdat ik daar veel heb gereisd. Maar dat was dus niet zo.”

Welke acties zijn er ondernomen?

“Ik moest vrijwel meteen daarna op de longafdeling in quarantaine. Mensen mochten niet naar binnen, alleen als ze een kapje droegen. Toen de artsen eenmaal honderd procent zeker wisten dat ik tuberculose had, werden de medicijnen voorgeschreven.
Ik was opgelucht toen de artsen wisten wat ik had. Normaal gesproken slik je de medicijnen voor een halfjaar. Dat vond ik wel prima. Maar ik heb die medicijnen wel een jaar geslikt, omdat ik allerlei bijwerkingen kreeg. Ik kreeg leverfunctiestoornis, oorsuizen, oogzenuwpijn en mijn zicht werd slecht. Achteraf gezien vond ik die medicijnen wel heel heftig.”

Wat voor impact heeft het gehad op je dagelijks leven?

“Doordat mijn zicht slechter werd, kon ik een tijdje niet werken. Ik raakte ook heel snel vermoeid. Daardoor moest ik keuzes maken in de dingen die ik wel en niet ging doen. Met vrienden afspreken kon niet meer zomaar. Vroeger zong ik weleens in een bandje, dat kon ook niet meer. Ook mijn werk had ik op een lager pitje gezet. Ik had gewoon meer rustmomenten nodig. Mijn omgeving reageerde gelukkig heel begripvol en zij hebben me heel erg gesteund.
Mensen die ik niet goed kende, waren bezorgd dat ik ze had besmet. Mensen die ik vaak zag, moesten zich laten testen voor het geval zij het ook hadden opgelopen. Veel mensen verbaasden zich ook dat ik het had. Ik was een blonde meid uit Friesland en zag er gezond uit, maar zoals je ziet: iedereen kan het krijgen.”

Hoe gaat het nu met je?

“Ik ben nu helemaal genezen. Ik voel me eigenlijk beter dan voor mijn tuberculose. Ik geniet meer van de dingen die ik doe. Ik luister naar mijn lichaam en doe geen dingen meer als het me te veel wordt. Tuberculose heeft me een rijker persoon gemaakt.”

Wat wil je meegeven aan lotgenoten?

“Wat voor mij belangrijk is geweest, is dat ik de signalen van mijn lichaam niet altijd serieus nam. Dat is echt belangrijk om te doen. Tijdens mijn herstel lette ik heel erg op wat mijn lichaam nou eigenlijk aangeeft. Dat ik me daar op gegeven moment aan kon overgeven en de situatie kon accepteren zoals die was, bracht mijn herstel ten goede.
Ook moet je de ziekte niet onderschatten. Het is een ziekte die in Nederland goed te behandelen is, maar de medicijnen zijn heftig.
Uiteindelijk heeft tuberculose me veel gebracht. Het zijn hele gekke jaren geweest voor mij, waarbij ik mezelf ben tegengekomen. Ik was nooit ziek en opeens heb je zoiets. Uiteindelijk heeft het me sterker gemaakt!”