Hulpverleners schieten tiener te hulp bij thuisproblemen

Het kan zomaar gebeuren dat kinderen of jongeren in de knoop raken met zichzelf of hun omgeving, waar ze zonder hulp van derden niet uitkomen. Om een negatieve spiraal te doorbreken kunnen hulpverleners kinderen/jongeren en ouders of verzorgers te hulp schieten. Ook Luna (19) ging een tijdje door een moeilijke periode. Ze had veel ruzie met haar moeder en liep geregeld weg van huis.

Wanneer je er thuis even niet uitkomt

De situatie ging van kwaad tot erger, tot een dieptepunt werd bereikt: “Ik kon niet goed opschieten met mijn moeder en luisterde niet naar haar”, aldus Luna. Op dat moment wist zij niet beter en vond ze haar gedrag heel normaal, maar toen haar moeder haar tijdens een ruzie een tik uitdeelde, was ze het zat en zocht ze hulp via school. “Er werkte een maatschappelijk medewerker bij mij op school aan wie ik vertelde dat ik het thuis niet meer leuk vond. Zij bracht mij toen in contact met jeugdhulpverleners.”

Inmiddels krijgen Luna en haar moeder al 3,5 jaar begeleiding. In eerste instantie werd ambulante zorg ingezet, waarbij hulpverleners aan huis kwamen. Zo werd de behandeling zo dicht mogelijk bij de thuissituatie gehouden, om hier weer een fijne en vertrouwde situatie te creëren. Ze kon op deze manier samen met haar moeder de problemen te lijf gaan.

Behandeling buitenshuis

Na een periode van ambulante zorg, bleken de problemen toch niet te verminderen en werd de thuissituatie onhoudbaar. Daarom werd in samenspraak met Luna en haar moeder gekozen voor behandeling en training buitenshuis.

Ze woont nu doordeweeks in een zogenaamd kamertrainingscentrum. Luna: “Het lijkt een beetje op een studentenhuis. Er wonen alleen maar jongeren van mijn leeftijd en ik heb er mijn eigen kamer. Alleen de badkamer en keuken moet ik delen.” In de weekenden gaat Luna nog steeds naar haar moeder, die in de buurt woont. De band met haar moeder is gelukkig verbeterd sinds ze elkaar minder vaak zien.

Persoonlijke manier van behandelen

Luna ervaart de manier waarop ze momenteel behandeld wordt als prettig. Ze heeft wekelijks gesprekken met haar groepsbegeleidster en mentor over haar doelen, gevoelens en situaties waar ze tegenaan loopt. De hulpverleners gaan mee in de manier van behandelen die zij prettig vindt en die specifiek op jongeren is gericht.

Daarnaast wordt regelmatig contact opgenomen met haar moeder en mensen waar ze veel mee omgaat om te bespreken hoe het gaat. Ze ziet zelf veel verbeteringen in vergelijking met de situatie voordat ze hulp kreeg: “Het lukt me nu om rustiger te blijven en een gesprek even te stoppen wanneer ik boos word.” Ze kan inmiddels beter praten met haar moeder wanneer ze het niet eens is met haar en heeft meer respect voor haar gekregen.

Op eigen benen

De indicatie van Luna loopt tot 2018 en indien nodig kan dit worden verlengd, zodat ze nog even in het kamertrainingscentrum kan blijven wonen. Ze heeft haar middelbare school sinds kort met succes afgerond en binnenkort wil ze gaan studeren. Ze zou graag in de zorg gaan werken, dus is ze van plan een zorgopleiding te volgen en op kamers te gaan wonen. Ze ziet haar toekomst met veel vertrouwen tegemoet.