‘Ik heb weer zin gekregen om betaald werk te doen’

Bart Duijn (33 jaar) werkt 2,5 jaar als vrijwilliger bij een dierenopvangcentrum. Het vrijwilligerswerk heeft Bart structuur gebracht en inmiddels heeft hij zelfs weer zicht op een betaalde baan.

Bart is trots op zijn werk bij het dierenopvangcentrum, omdat hij een positieve bijdrage kan leveren aan de maatschappij, vertelt hij. Bovendien vindt Bart het een mooi idee dat hij de dieren, die ook kwetsbaar zijn, de hulp kan bieden die zij nodig hebben. Bart kwam bij de dierenopvang terecht nadat hij in 2015 werkloos was geraakt. Hij wilde niet thuis blijven zitten, maar solliciteren lukte door omstandigheden niet. Toen kwam hij in contact met de begeleider die de vrijwilligersplek voor hem kon regelen en omdat hij graag iets wilde doen en erg van dieren houdt, besloot hij het erop te wagen. De dierenopvanglocatie ligt in de buurt van Barts woning, dus al met al zag hij een mooie kans om van de bank af te komen. Want dat wilde Bart in geen geval: gedwongen thuis zitten. “Ik ben juist het type van bezig zijn, niet van thuis voor de tv zitten. Daar ben ik de persoon echt niet voor.”

Flexibel en zelfstandig

Bart had eerder jarenlang betaald werk, maar wegens privéomstandigheden hield dat in 2015 op. Op de dierenopvang werken verschillende vrijwilligers met een afstand tot de arbeidsmarkt, vertelt Bart. Sommige mensen blijven een paar maanden, anderen langer. Hij was de eerste die als vrijwilliger aan de slag ging onder begeleiding van de organisatie die voor hem bemiddelde. Hij is met 2,5 jaar inmiddels bijna een oudgediende. Dat is te merken aan de manier waarop hij zijn werkzaamheden uitvoert: met grote zelfstandigheid. Zo voert hij alle voorbereidingen uit die voorafgaand aan het weekend getroffen moeten worden. “Waar ik kan helpen, help ik. Ik stel me altijd flexibel op; kijk waar in de opvang ik op welk moment nodig ben, en zet me daar dan 100 procent voor in.” Het leukste vindt Bart werken met de dieren zelf, maar de overige werkzaamheden doet hij met net zoveel plezier en collegialiteit. Hij merkt dat de collega’s dat waarderen. “Ik werk met alle collega’s fijn en heb het idee dat zij over mij ook positief zijn. Ik heb echt mijn eigen taken en verantwoordelijkheden. Als ik vrij ben, hoor ik dat ik echt gemist word.”

Zin in de volgende stap

Bart haalt voldoening uit het werk zelf, maar is daarnaast erg geholpen bij de ondersteuning vanuit de begeleider. “In mijn thuissituatie was het best een puinhoop geworden, en daarbij word ik nu geholpen. Met die hulp en de regelmaat van het werk, heb ik een heleboel structuur in mijn leven teruggekregen.” Het niet hoeven thuiszitten draagt bij aan Barts algehele positieve gevoel. Hij heeft een groot deel van zijn leven weer op de rails. Hij is zelfs met een reintegratiemedewerker weer op zoek naar betaald werk. Een volgende stap. Voor nu houdt Bart de hulp van de organisatie achter de hand. Als hij straks betaald werk vindt, zou dat eerst deeltijd zijn, zodat hij nog deeltijd bij de dierenopvang kan blijven werken. Op die manier kan Bart gebruik blijven maken van de hulp en ondersteuning die hij ontvangt.

Plannen voor de toekomst heeft hij genoeg. Het liefst zou Bart in de detailhandel werken, zoals bij een bouwmarkt, waar je praktisch bezig bent maar ook contact met mensen hebt. Technisch aangelegd is hij wel dus die combinatie zou echt wat voor hem kunnen zijn. En ook al is hij nu helemaal op zijn gemak bij de dieren, als de mogelijkheid zich voordoet, wil hij ook verder kijken. “Ik heb veel zin om met een volgende stap te beginnen.”