De onvergetelijke patiënten van cardioloog Maarten van Hessen

Hart voor zijn werk. Een meer treffende omschrijving van cardioloog Maarten van Hessen is er niet. Begeesterd over het werk en de innovaties, maar bovenal begaan met zijn patiënten. “Sommigen zal ik nooit vergeten. Want die mensen raken precies dat ondefinieerbare stukje van mijn vak: het slotstuk van iemands leven. De dood is tenslotte iets wat ik nooit exact kan voorspellen, maar patiënten soms wel…”

Maarten van Hessen is cardioloog in het Groene Hart Ziekenhuis in Gouda. Wie denkt dat dat enkel kommer en kwel is, heeft het mis: “Ik heb veel plezier in mijn werk. Het is een prachtig vak tenslotte, dat nooit stilstaat. En we kunnen zó veel; mensen die vroeger stierven na een hartinfarct, leven dankzij de goede medicatie en behandelingen nu een stuk langer dan ze vroeger hadden gedaan. ”

Een laatste bedankje

Dr. Van Hessen: “Als cardioloog bouw je een band op met je patiënten. Sommigen zie je eenmalig, anderen heb je een hele lange tijd onder controle. Wat mij altijd zal bijblijven is een oudere dame met een veel te hoge bloeddruk in de longen, die dankzij medicatie lange tijd goed kon functioneren. Toen de kortademigheid toenam, volgde er een opname, maar dat was voor mij geen directe reden tot bezorgdheid. Toch ontbood ze me diezelfde dag aan haar bed. ‘Ik wil je bedanken voor al die jaren dat je zo goed voor me hebt gezorgd, want straks kan ik dat niet meer,’ zei ze. Vreemd vond ik het; haar conditie was niet direct slechter dan voorheen. De volgende ochtend hoorde ik dat ze die avond ervoor was overleden. Dat voelde ze dus zelf aankomen.”

Mooi en verdrietig

“Een andere patiënt herinner ik me ook nog goed. Het is een zelfde soort verhaal,” vervolgt dr. Van Hessen. “Jaren geleden kwam hij op mijn spreekuur en vertelde dat hij twee pakjes per dag rookte. ‘Alleen als je direct stopt, ga ik je behandelen,’ zei ik tegen hem. En dat deed hij meteen. Zo volgde er nog vele jaren dat ik hem af en toe zag, maar hij altijd weer tevreden het ziekenhuis uit wandelde. Tot die laatste keer. ‘Het einde is nabij,’ zei hij tegen me. Ook nu weer was er geen alarmerende situatie. Maar ook nu weer gebeurde precies wat hij zelf had voorspeld: die dag overleed hij. Zo hebben deze en nog vele andere patiënten mij geleerd dat je mensen die het einde voelen naderen, heel serieus moet nemen. Ook al kan je er geen medische verklaring voor geven. Dus dat is wat het vak zo boeiend maakt; het is verschrikkelijk mooi en verdrietig tegelijk.”

Dit artikel is financieel mogelijk gemaakt door Amgen. De hierin besproken meningen en ervaringen zijn afkomstig van de geïnterviewde personen, Amgen heeft geen invloed op de inhoud gehad.

NL-P-145-0819-076961e/August2019