Ontwikkelingen in de behandeling van een beroerte

16-05-2016 12:26 | Ger

HET INMENSE GELUK OM ALS POSITIEVELING GEBOREN TE WORDEN. Ik prijs mezelf dat ik op 07-02-1942, dat geluk had…. Na een heftig leven tot nu, 15-04-2016, gehad te hebben met diverse situaties, o.a.: Omstreeks 1967 Tijdens reparatie aan een hydraulische kraan, de olie sleepringen waren lek, heb ik onder een krik tegen mijn hoofd gekregen, hierbij heb ik een hersenschudding opgelopen Omstreeks 1968 dat ik tijdens stress, of het zitten in de “tocht” dat ik door spanning in mijn nekspieren vernauwingen krijg in mijn nekbloedvaten, heel veel hoofdpijn of in bewusteloosheid te geraken. 3 x maal bewusteloos gevallen. Inmiddels is mijn linkerhalsslagader < 35% dichtgeslibd 1970 Ik heb een schedelbasisfractuur opgelopen, doordat een spiegel van een Citroën-HY9 mij schepte, (nadat er een scan, gemaakt was na mijn 3e Tia) waren er 5 “fractuurtjes” te zien, ik heb nog een paar jaar last gehad aan de linkerzijde van mijn lichaam, zeker 1 maal verlamd, en zeer lang last van afasie. Verder later geconstateerd, tijdens een staaroperatie mijn linkeroogkas gebroken is. 1970 Na EEG geconstateerd dat ik last heb van absence epilepsie, hiervan heb ik 4 maal een aanval gehad. 2008/2009 5 Tia’s gehad, 1e maal spraak controle verlies, 2e verlammingsverschijnsel linkerarm, 3e verlammingsverschijnsel linkerarm, 4e maal controle verlies linkerbeen, en vijfde maal, tijdens een hartritmeaanval (die heb ik totaal 3 maal gehad en 5 maal boezemdefibrilleren) trok mijn gezicht helemaal krom, en wauwelde ik alleen maar. MEI-1994 In 1994 is onze dochter van 22 jaar overleden aan een gesprongen aneurysma, ze was op slag dood. Midden Juni Tijdens visite bij Dr. V. hieromtrent een vervolgbezoek aan de neuroloog, eind juni, verder ter spraken gebracht de vrijwillige levensbeëindiging, hierin gesteld, wanneer ik door een beroerte getroffen ben en ik daardoor zéér beperkt ben in normaal functioneren, en in het bijzonder mijn spraakvermogen uitvalt, dat dan, indien mogelijk, euthanasie word toegepast. 30 juni 2010 bij een bezoek aan Dr. T., eerst door een Co-assistent onderzocht en ondervraagd, deze maakte een, voor mij, domme papegaai-achtige fout door te stellen “u was allergisch voor penicilline, terwijl het had moeten zijn u bent allergisch voor penicilline ?, na hem medegedeeld te hebben dat deze domme fout levensgevaarlijk kan zijn in een ziekenhuis en een voor de Homeopaat. 16-09-2013 Onze zoon verteld zei dat er bij hem 3 kwaadaardige tumoren in zijn buik ontdekt waren, GIST is kankersoort. 11-2015 Na een onderzoek van mijn maag en darmen bleek ik in mijn dikke darm een tumor te hebben van 5,4cm, na controle zei de specialist we hebben onrustige cellen op die tumor gevonden en hij zei ik weet uit ervaring dat het in de tumor goed fout zit, mijn vrouw vroeg, is het dan dus fout, hij stelde tegen mijn vrouw: mevrouw uw man heeft dikke darm kanker! Hij zei tegen mij, ik zal u in het zogenaamde "snel beter circuit" zetten. Toen onze zoon ons blij vertelde dat zijn tumoren niet meer zichtbaar waren, in remise, moesten wij hem vertellen dat ik dikkedarm kanker had!! Op 7 december bij Dr. S. op uitslag komen aangaande de onderzoeken, ze stelde je hebt geen uitzaaiingen, Pffffffffffff, 29 december werd ik opgenomen in het JBZ-ziekenhuis, allereerst bracht de anesthesist "de ruggenprik" in en vervolgens werd ik naar de operatiekamer ingereden en kreeg ik een kapje op voor de algehele narcose, en toen begon het: de chirurgen, Dr. L. en Dr. van den H. hebben een stuk darm met daarop de poliep met kanker verwijderd. ik heb vernomen dat het redelijk heftig was, ze hebben me nog extra zuurstof gegeven, mijn vrouw was gebeld dat de operatie was gelukt is, en er geen lek was en derhalve geen stoma nodig was en toen kwam mijn vrouw naar het JBZ en dacht dat ik om ongeveer 13:30 terug op de kamer zou zijn, maar omdat het zo heftig was geweest heb tot 16:00 op de recovery-room moeten blijven, ik moet er redelijk blauw uit gezien hebben, op mijn kamer kreeg ik ook nog zuurstof. =============================== Verder hebben we vier maal meegemaakt dat familie en vrienden vrijwillige euthanasie hebben toe laten passen op zich, waarvan een vriend tijdens afscheid nemen tegen mij zei: Gerrie bedankt dat ik al die jaren jouw vriend mocht zijn, en een vriendin vroeg tijdens het afscheid nemen: Ger vertel me nog een goede mop, dan heb ik kunnen lachen voor ik er morgen niet meer ben. Verder was het buurmeisje 39 jaar jong en die zei Ger bedankt dat je buren was. Dus over positief zijn, mijn broer, die intussen ook overleden is, heeft wel drie maal tegen mij gezegd, Ger al had ik maar de helft van jou, jij bent altijd positief. Dus…. In mei 1962 werd als ik militair, zogenoemd voor mijn nummer verplicht dus, uitgezonden naar Nederlands Nieuw Guinea, daar heb ik geweldige tijd gehad, alleen het topje van mijn linker wijsvinger verbrijzeld, maar ik ben rechtshandig… ik heb in januari 2013 nog een onderscheiding van de minister mogen ontvangen, het Nederlands Nieuw Guinea Herinneringskruis met de Gesp1962. Verder in 1963 getrouwd en in 1964 vader geworden van een zoon, en in 1970 verblijd met een dochter, vanuit mijn werkzaamheden ben ik vanuit onderhoudsmonteur door gegroeid tot Hoofd Materieeldienst/Chef Technische dienst/Hoofd Smederij. Tijdens mijn periode dat ik werknemer was zijn twee bedrijven failliet gegaan, kreeg ik tijdens mijn sollicitatiegesprekken “brengt u de faillissementen mee”, dat werkt dus niet positief, maar zelf bleef ik positief en geloofde steeds in mezelf, (dit alles, ook het eigen bedrijf opzetten), geschiedde na mijn schedelbasisfractuur, later tijdens mijn laatste werkergever kreeg ik door reorganisatie ook mijn ontslag, maar toen was ik te oud, 38 jaar jong, te oud en te duur dat werd me duidelijk gezegd, ik was op dat moment net gereed met bouwen van een eigen huis, een vrijstaande woning op een perceel van ruim 900 m2, dat hebben we toen maar ingezet om als zelfstandigen door te gaan, Ik heb o.a. export bedreven naar Egypte, Tanzania, Libië, en ben ik lid geweest van de Wereldbank en bevoorrecht gesprekspartner in de EEG Brussel,omdat “het niet liep” zijn we na 13 jaar dit huis kwijtgeraakt, maar het stond gelukkig niet onder water.